Het doodshoofdaapje is een echt gezelligheidsdier. Ze leven meestal in een groep van vijfentwintig tot vijftig dieren. Maar soms kom je ook wel groepen van driehonderd aapjes tegen! Dat is niet alleen gezellig, maar ook heel veilig! Andere apen schrikken van zo’n grote groep. En ze kunnen met meer apen uitkijken voor gevaar: driehonderd paar ogen zien immers meer dan één!
Zoeken
Doodshoofdaapje
Gezellige groep
“Het doodshoofdaapje is een van de slimste aapsoorten!”
Praters
Doodshoofdaapjes praten met elkaar door verschillende geluiden te maken. Ze tsjilpen bijvoorbeeld bijna als vogels als ze elkaar waarschuwen voor gevaar. Met een klik-geluid laten ze aan de rest van de groep weten: “Hier ben ik!”
Vieze vingers
Het doodshoofdaapje heeft een vieze gewoonte. Hij plast namelijk over zijn eigen handen en voeten! Daarna smeert hij de plas over zijn hele lichaam uit. Zijn staart wordt dan ook drijfnat. Zijn staart en zijn natte handen en voeten laten een soort stempeltjes achter op de takken. Zo laat hij een geurspoor achter voor de rest van de groep, om te laten weten dat dit zijn plek is. En hij ruikt wie er al langs deze tak is gekomen!
Snelle slingerapen
In het Zuid-Amerikaanse regenwoud leven de aapjes hoog in de bomen. Ze rennen als een soort eekhoorntjes razendsnel van tak naar tak. Ondertussen plukken ze links en rechts een vrucht, een spin, of een boomkikker. Ze kunnen niet aan hun staart hangen, maar houden zich er wel mee vast. Dat hebben ze nodig om niet te vallen!
Oppas-aapjes
Als een vrouwtje een jong krijgt, duwt ze hem bijna meteen op haar rug. Zo heeft ze haar handen vrij om te klimmen en voedsel te zoeken. Soms nemen andere vrouwtjes het jong even van haar over. Ze passen graag op de kleine, en moeder heeft even vrij!
